De Tommy Sessies – 12. Wat een energie!
En wat een show! Je kunt goed merken dat iedereen zijn plek heeft gevonden. Het loopt als een spreekwoordelijke speer, al worden er natuurlijk wel foutjes gemaakt. Maar daar merkt het publiek klaarblijkelijk weinig van, gezien de onverdeeld enthousiaste reacties. Helemaal top.
De TommyGun zit nog in de lijmklem, ik heb een crash gefaket met mijn roze Ibanez. Kwam niet helemaal over, men vroeg me achteraf wanneer ik nou mijn gitaar moest smashen. Whatever. Ik trok de gitaar wel finaal uit stemming, wat duidelijk te horen was in het intro van I’m Free. Gelukkig zit in dat nummer een pianosolo waarin ik even stiekem kon bijstemmen. Vanavond dus maar even een gitaarwissel..
Ik heb mezelf in de stukken waarin ik mijn vierkante meter deel met backingvocalisten een podiumtrapje opgewaardeerd. Ziet er beter uit en de zangers en ik hebben meer ruimte om ons ding te doen. Dat beviel aan alle kanten goed.
De finale was waanzinnig. Hij begon bijnafragiel, ik speelde met de uiteinden van mijn vingertoppen. Uiteindelijk werd het toch de atoombom die het moest worden, afgeslagen met de ultieme Pete Townsend jump van het podium. Kicken!
Mijn fans vinden het we jammer dat de band niet wordt betrokken in de buigingen. Okee, we spelen natuurlijk de hele tijd door. Maar ik voel ook wel iets voor een short moment of personal glory. Even overleggen met Panda dus.. Annemiek, René, Remco en Geert zijn sowieso vrijwel tot helemaal niet te zien tijdens de show. Toch jammer.
Vanavond weer, en dan met dvd opnames. Ik heb er weer zin in!
Geef een reactie